Na lang nadenken, dat het op het laatste zelfs pijn deed, heb ik besloten het over de gastvrijheid van de Costa Ricanen te hebben.
Toen we nog maar enkele minuten in Costa Rica waren aangekomen, wist ik al meteen dat gastvrijheid hier een totaal andere betekenis heeft dan bij ons. Dit werd nog duidelijker toen we aankwamen in ons gastgezin. Hier werden we goed ontvangen en Sasja en ik voelden ons meteen thuis. In ons gastgezin hadden we geen tafel maar enkel stoelen. Sasja en ik mochten hier meteen op zitten, terwijl de vader van het gezin op de grond moest eten. Nog een voorbeeld hiervan was dat op een warme avond ( zoals iedere avond trouwens) we een ventilator ter beschikking kregen. We waren heel erg dankbaar.
Maar wat mij nog het meest is bijgebleven, speelde zich af aan het meer. Brecht en ik waren wat met de bal aan het gooien toen een paar andere Nicaraguanen naar ons toekwamen. Zij gaven Brecht en mij meteen een paar pintjes. We begonnen wat met elkaar te praten en ze zijn erna terug vertrokken. Bij toeval zagen we ze een paar uur later opnieuw op de terugweg. Ze herkenden ons meteen en ze schonken ons opnieuw een kokosdrankje!
Het was een onvergetelijke reis waar ik heel veel uit heb geleerd en heel fijne mensen heb mogen leren kennen. Mocht ik opnieuw de kans krijgen om terug te gaan, zou ik geen seconde twijfelen!
Door Kobe Schoofs
