Achttien dagen naar de andere kant van de wereld, ja, dat was een onvergetelijke inleefreis. Natuurlijk onthoud ik niet alles.. Als ik eerlijk ben, heb ik het nu zelfs al moeilijk om mij te herinneren wat we welke dag gedaan hebben. Maar wat is er dan zo onvergetelijk aan?
Voor mij zijn het vooral de onverwachte vriendschappen, het verbaasde mij namelijk echt hoe snel ik vrienden maakte met het slechtste Spaans ooit. Google Translate geeft niet altijd de perfecte vertaling, maar het was alles wat ik had. Ik vond het eerst heel raar hoe er, ondanks de vele misverstanden en frustraties, toch grappige maar ook diepe gesprekken ontstonden. Later besefte ik dat de taal helemaal niet zo perfect hoeft te zijn om elkaar als mens te begrijpen. Gelukkig kwam dit besef op tijd en liet ik me niet meer afschrikken door het onbekende Spaans, er kwamen mooie vriendschappen tot stand die het zeker waard zijn om te onderhouden.
Maar ook heb ik in Costa Rica een belangrijke les geleerd; als ik de verhalen van sommige Nica’s hoorde of naar de prachtige natuur keek, voelde ik me echt enorm klein. Plots besefte ik dat ik als persoon maar een miniem deeltje ben van deze wereld. Maar tegelijkertijd liet dit me ook heel speciaal voelen. Want wow, ik als specifiek klein deeltje krijg de kans om dit te beleven en om hier deel van uit te maken… Dit gevoel heeft me geleerd om altijd te blijven dromen, want kijk om je heen: deze wereld heeft veel te bieden😊)
Door Femke Verhulle
