Allereerst vond ik het een afschuwelijk moeilijke keuze om een moment te kiezen om over te schrijven. In deze reis zijn zoveel geweldige dingen gebeurd, zoveel mooie herinneringen… valt eigenlijk gewoon niet uit te kiezen. Oke, na de beschrijving van mijn oh zo ‘moeilijk’ leven heb ik toch een mooi momentje gekozen.
17 april, onze laatste avond in Las Tilapias. Dit was ondertussen al onze vierde verblijfplaats. Ik vond dit een magische plaats; ‘paradise found’ zou een bijpassende caption op instagram zijn. Hier leerden we de Nica’s nog beter kennen. We probeerden erachter te komen hoe zij zich voelden met alle problemen in hun land. Respect groeide langs onze kant, vriendschap groeide langs beide kanten. Velen van onze groep hebben nog wekelijks contact met de Nica’s. Heel leuk als ze vragen hoe het met je gaat of wat je aan het doen bent, zo blijven ze steeds in je leven!
Maar het was dus de laatste avond op deze geweldige plaats en dat moest goed gevierd worden. Als avondeten hadden de Nica’s voor ons gekookt. Ze lieten ons de typische gerechten uit Nicaragua proeven, heerlijk. Ik ben een echte kipliefhebber maar hoe zij dat kunnen klaarmaken is echt ongelofelijk! ZALIG! Rijst is ook één van hun specialiteiten maar die sloeg ik na 20 maaltijden rijst over…
Na het eten begon het grote feest. Er werd Belgische en Nicaraguaanse muziek gespeeld, iedereen stond te dansen op de dansvloer. Het was een geweldige avond. Naar mijn mening werd iedere avond slapen een steeds grotere tijdsverspilling; elk moment was zo waardevol en leuk. Ik kon en wou niet beseffen dat die mooie tijd steeds korter werd. Maar slapen was ook niet echt een van onze prioriteiten. Om 1u stopten ze met muziek spelen want natuurlijk wilden sommige Nica’s en Belga’s wél gebruik maken van de nachtrust. Het andere deel van de groep had daar totaal geen zin in, inclusief ik. Na het feesten en drinken van ne goeie cola, was de temperatuur sterk gestegen, niet vergetende dat het daar om 1u ‘s nachts nog steeds boven de 25 graden was.
Zoals ik al zei was Las Tilapias een geweldige verblijfplaats, ze waren zelfs voorzien van een zwembad! Om even af te koelen van het hevige feestje sprongen we met z’n allen erin. Om eerlijk te zijn was onze blaas ook goed gevuld want ja zo ne cola of ne fanta, dat vult he. Laten we zeggen dat het water van het zwembad plotseling een stuk warmer werd en nee, het was niet door de verwarming. Lachen en schreeuwen, het was geweldig. Ik kan eigenlijk niet beschrijven hoe leuk deze momenten waren.
Na een ‘frisse’ en ‘hygiënische’ duik moesten we toch maar eens in ons bed kruipen. Dat was op zich ook al een heel avontuur, we sliepen met 20 in een kamer. Ongeveer de helft sliep al toen wij gekken om 3u aankwamen, dus we wilden hun nachtrust respecteren en niet al te veel kabaal maken. Natuurlijk, mission failed… Het waren stapelbedden dus het was wel degelijk een avontuur om in het donker je bed te bereiken en bijkomend lagen al onze rugzakken daar gewoon op de grond. Dat niemand zijn been gebroken heeft, is eigenlijk al een hele prestatie! Ik viel misschien wel 10x over iemand zijn rugzak en kreeg misschien wel 15x de slappe lach… Ja sorry, maar om 3u ‘s nachts is ook echt alles grappig zeker als ge stil moet zijn. Ach ja, lachen is gezond zeggen ze. Uiteindelijk in m’n bed geraakt, gaan slapen en hopen dat morgen een nóg mooiere dag zou zijn.
Door Siebe Bronckart
