… al van 20 jonge feestvierders? Want zelfs na een lange dag bergen en vulkanen te beklimmen, de jungle vol wilde dieren te trotseren en spannende verhalen te vertellen in vloeiend Spaans, vinden onze jongeren én hun begeleiders toch nog net voldoende energie om al even stevige feestjes te bouwen.Hier volgt een overzicht van enkele memorabele fiesta’s.
1. De Nica’s showen hun moves
Van een warm welkom gesproken: op de eerste avond in Rancho Santiago tonen twee dansparen in aangepaste kledij een traditionele dans uit Nicaragua: Solar del Monimbo. Daarnaast kiezen ze ook al eens voor wat stevigere passen tijdens de Palo de Mayo. Enkele Belgen lieten zich graag uitnodigen voor die nieuwe stijl. Als je je eerder al eens aan salsa gewaagd hebt, kan je die voorkennis hier wel gebruiken ;).
2. Poolparty ?!
Ja ja, in Las Tilapias (Rio Frio) was er een… ZWEMBAD (!) en geen ‘pool’ zonder ‘party’. Na een dag onder de blakende zon konden de jongeren afkoelen in het zwembad. Ze bouwden er zelfs levensechte piramides.
3. ¡Me gusta bailar!
Dat we van een spontaan feestje houden, hoeft waarschijnlijk niet meer gezegd. El ritmo de la noche verplicht je bijna om mee te doen op de sounds of fiesta. Op hun beurt leerden de Belgen de Nica’s o.a. de kusjesdans, ’t Smidje, de macarena en de limbo.
4. Hé, buschauffeur!
Ook in de bus gaan de feestjes verder. In een heuse Nica-Belga-battle laten we ons van onze beste kant horen aan de hand van klassiekers als ‘Zeil je voor het eerst’, ‘Everywhere we go’ en ‘Leef!’. Wist je trouwens dat de jongeren het refrein van ‘Leef’ vertaald hebben?
¡Vive! Como es el ultimo dia.¡Vive! Como la mañana no existe. ¡Vive! Como nunca terminado. ¡Vive! Y toma todo la que puedes.
…Het is duidelijk toch niet zo stil aan de overkant.
5. ¡Feliz compleaños!
Neen, we hoeven echt geen reden om te feesten, maar als er dan toch een is, nemen we die met beide handen aan.¡Feliz compleaños para Julie, Marijn y Tom!De drie jarigen konden zich wagen aan een prachtige piñata, gemaakt door de Nica’s.
6. Ni-karaoke
Neem een warme avond in Rey Curré, een voetbalveld, een wit doek, een internetverbinding en voor je het weet luister je naar enkele licht aangeschoten Rico’ s die de longen uit hun lijf zingen (?) tijdens een karaoke-avond. Na enkele noten mochten we besluiten dat de concurrentie niet al te hoog was en zongen we samen ‘Leef’, ‘Dos cervezas’, ‘Despacito’ in ons beste Spaans en ‘I’m a barbie girl’. We hebben misschien geen zangwedstrijd gewonnen, maar kregen toch een welverdiend applaus voor de ambiance. Zei iemand polonaise?
7. Fiesta finale
Na twee weken zorg dragen voor onze eigen was en mieren uit de rugzakken jagen, vonden we wonderwel nog gladgestreken, nee, frisse, nee, maar wel propere hemdjes en jurkjes om op ons best te verschijnen op het dansfeest. Misschien viel het afscheid toch wat zwaar, want het kwam voor een keer wat trager op gang. De laatste boekjes en wensen werden nog ingevuld bij elkaar en dan konden we erin vliegen. Uit solidariteit legden de Belga’s een potje uit, zodat ook de Nica’s van een pintje konden genieten. De laatste slows brachten de Nica’s en de Belga’s nog wat dichter bij elkaar om dan uiteindelijk naar ons krappe en muffe bedje te gaan en bomen te kappen… (van ontbossing gesproken).
Nica Noche, onze fuif vóór dit avontuur, bewezen we al dat we een feestje kunnen bouwen. Hier in Costa Rica hebben nu ook de Nica’s dat kunnen zien.
Door Femke Das