Water… Wat deed het ons goed tijdens onze reis. Zowel het drinkwater als het water om in te baden of te douchen. De temperaturen in Costa Rica zorgden ervoor dat we water meer dan 100% nodig hadden en het vooral enorm waardeerden.
Maar onze gewoontes water betreft, verschilden toch wel wat met die van de Nica’s. Wij van onze kant waren geweldig voorzichtig. Enfin, in het begin dan toch… ‘Durven we dat kraantjeswater wel drinken?’, ‘Zitten daar dan geen beestjes in?’, ‘Mogen we wel in die rivier of in die plas water zwemmen?’, ‘En hoe zit dat dan met die kaaimannen en andere gevaarlijke wilde dieren?’.
Hoeveel verhalen hadden we niet meegekregen voor we op onze reis vertrokken: van diarree en ziek zijn tot allerlei andere gevaren… We mochten zeker niet plassen wanneer we in stilstaand water zwommen, want de ‘beestjes’ komen op de warmte van de urine af en zouden tot in onze plasbuis kruipen…
De Nica’s en Costa Ricanen waren er helemaal gerust in en onze gastgezinnen toonden ons meteen waar de kraan was. Dus kraantjeswater drinken: check. Maar ook bij het zwemmen waren de Nica’s onze helden: elke plas water, de rivier in ons dorp, de oceaan, overal doken zij onmiddellijk in. Kaaimannen links van ons, of rechts van ons, … geen probleem voor hen. Wij hebben letterlijk de ‘kat’ (of beter kaaiman) uit de boom gekeken, maar dan hebben we ons al snel laten overhalen om een verfrissende duik te nemen. We leerden met de lianen in het water te springen, we kregen er zelfs een echt ‘Tarzan’-gevoel van. Wat deed die frisse duik ons goed!
Ook het douchen was een ware belevenis. We hebben alle soorten en modellen gezien, van een pvc-buis waar de waterstraal gewoon uitstroomde tot een echte douche zoals wij die thuis kennen. Er was één constante: het water was altijd koud en de insecten ontbraken nooit. Maar wat waren we altijd blij met het verfrissende gevoel van een douche na een dagje zweten.
De mooiste ervaring was toch wel wanneer we tijdens een lange busrit een stop deden aan de oceaan. We waren zo blij om water te zien dat we met schoenen en alles de zee in wandelden. En die plotse hoge golven hebben we er dan maar bij genomen. Ook onze laatste dag waren we blij om te zonnebaden en de hele dag te zwemmen in het lekkere zeewater.
Besluit van dit verhaal: water is kostbaar, water is deugddoend en dankzij de cultuur van de Nica’s en van de natuur in Costa Rica hebben we onze ‘watervrees’ voor eens en altijd overleefd…
Door Sasja De Bie
